چوخ سئورم آنادیلی دانیشام
چوخ سئورم آنادیلی دانیشام
آذربایجان
ائللرینه قاریشام
تورکه
یادام ولی فارسا تانیشام
ایسلامین
مکتبی بئله اورگدیب
منی
بئله،سنی بئله اورگدیب
یاحوسین
دئمیشم عمرون اوزونی
دادمامیشام
نامردلرین دوزونی
قویمامیشام
قورد آپارا قوزونی
هاردا
گورسم قوردی ،هارای باسارام
بیر گون
دوتوب اونی داردان آسارام
بو
میللت کی بئله گدیب یوخویا
من
گورخیرام اجنبی تور توخیا
بولبول
علامتی بایقوش اوخیا
طوطی
گئده قارقا غزل خوان اولا
سئرچه
گلیب قیرقیا سولطان اولا
من
گورخیرام خمیرلر چوخ آجیا
شیعه
نین قالا عادتی تک آدیا
قارداش
باخا نامحرم تک باجیا
کیچیک
چیخا بویوکلرین بوینینا
میللت
توشه قیزیل گولین اوینینا
بیرشاهین
عهدینده باغبان بئچارا
قیزیل
گولدن پیوند ویردی چینارا
شاه
گلنده قارا بختی آغارا
چینارباشیندا
بیر اتک گول وره
خوشی
گله باغبانا بیر شی وره
عزیزلر
سولطان گلدی بیر گون باشین گوزادی
باخدی گووه
گوردی عجب اوضادی
باغبان
ایاغا،باغبان ایاغ اوسته قویوب هرزادی
ددی بو
گول گرک باغدان داشینا
نیه
کیچیک چیخیب بویوکلرین باشینا
آغلیمی
گینه ده الدن الدیلار
قارداشی
قارداشدان ایری سالدیلار
موددت
بیزه دوشمنلر ال چالدیلار
گلین
بیزده قورانا بیر ال چالاک
حوسین کیمین
او امریندن درس آلاک
سر تو باشی در میان هر جا که آمد پای جان… ای که دور از دامن مهر تو نالد جان من
چون شکسته بال مرغی در هوای آشیان.. تو همایون مهد زرتشتی و فرزندان تو
پور ایرانند و پاک آیین نژاد آریان اختلاف لهجه، ملیت نزاید بهر کس
ملتی با یک زبان کمتر به یاد آرد زمان گر بدین منطق تو را گفتند ایرانی نه ای
صبح را خواندند شام و آسمان را ریسمان! بیکس است ایران، به حرف ناکسان از ره مرو
جان به قربان تو ای جانانه آذربایجان…. با خطی برجسته در تاریخ ایران نقش بست
همت والای سردار مهین ستارخان این همان تبریز کامثال خیابانی در او
جان برافشاندند بر شمع وطن پروانه سان… این همان تبریز کز خون جوانانش هنوز
لاله گون بینی همی رود ارس، دشت مغان….. یاشاسین آذربایجان.
یاشاسین آنا یوردوم ایران.